Henri Frapin woli spędzać wiosnę w niedziele w ogrodzie swojej posiadłości, która została zbudowana w 1702 roku i znajduje się powyżej miejsca produkcji. Myśli o regionie z jego lasami, rzekami i łąkami, w którym się urodził i który ma we krwi. Uważa go za swój dom, który rodzina uprawia od 1889 roku. Jego ulubioną porą jest spotkanie z synem około 11 rano, kiedy promienie słońca ogrzewają las nad Segonzac.

Szachownica jest gotowa, jego syn siada i wznawia metaforyczną bitwę z ojcem w radości gry. Słońce ogrzewa owoce cytrusowe dojrzewające w misce na stole, podczas gdy ich kwiaty i lilie wyściełające ścieżkę do zamku zrzucają chmury rosy i otwierają się, wypełniając powietrze swoimi zapachami.